www.teatrshade.fora.pl

Branven

No to jak z czytaniem u Was?? może pomijając lektury szkolne typu Krzyżacy czy Noce i dnie ^^

kubaa

Moje ulubioneksiazki to

Seria przygd młodych detektywów
Kamienie na szaniec
Łowcy Złot, Łowcy Skarbów i Łowcy Przygód

Moglem sie pomylic w niektorych tytółach Very Happy

PS.

Zapomniełem napisać o WIEDŹMINIE Very Happy

Branven

heh szczerze mówiąc ze większości z tych nie znam Razz

kubaa

To mozesz poznac Very Happy

Widac ze chyba SHADE czytac nie lubi bo tyle tu postow

Branven

hehe no niestety i nie ma z kim pogadać Sad

coś niezbyt są ludzie zainteresowani wogóle tą stroną :/ jak jej nie było to narzekali, jak jest to nikt się nawet nie zainteresuje Sad

kubaa

Dobra co do zainteresowwania strona to w innym dziale Very Happy

a co do ksiazek to mogli by sie odezwac Very Happy

Konti

No jakby Wam to wytlumaczyc, hmmm... Ksiazki sa beeee i szkoda czasu na czytanie Laughing

. Jest duzo ciekawszych rzeczy niz siedzenie przy ksiazkach i niszczenie sobie wzroku Smile

, np. granie na instrumentach i kolowanie zespolow Very Happy

Rthilla

Słowem dużo czasu na utknięcie w rzeczywistości.... Ja tam wolę książki, a utrata wzroku byłaby dla mnie rzeczywiście najwyższym wymiarem kary właśnie dlatego, że nie mogłabym ich czytać.

Właśnie zamówiłam kawał literatury o samurajach i takich tam innych stworach Smile

I kurde czekam, aż mi poczta dowlecze to do domu.

Polecam dwie rzeczy i to bardzo w tej tematyce, z wartką akcją i świetnymi (...oż w mordkę jeża!) bohaterami i bohaterkami... Czyli jak ktoś chce do dawnej Japonii, to polecam:

"Chmara wróbli" Takashi Matsuoka
"Śnieżny lis" Susan Fromberg Schaeffer

Jak ktoś chce wojen i nienawiści, a przy okazji nie chce czytać Conana Barbarzyńcy to

Antoniego Reńskiego "Tramwaj na Alei Szucha"

(niegłupie, choć dołujące, mnie normalnie po tym wszystko bolało i długo za coś podobnego się nie wezmę)

Jak ktoś chce popływać np. żaglowcami i pośmiać się przezywając jednocześnie niezłe awantury to polecam wszystko co napisali:

Patrick O'Brian i Karol Olgierd Borhard (człowiek, który pisać nie umiał i po prostu obiecał swojemu dowódcy, że coś opisze)

Ecc........... I wiele, wiele innych....

Branven

"Tramwaj na Alei Szucha" świetna książka, bardzo mi się podobała Smile

ostatnio czytałam opowiadania Ziemiańskiego zwbrane w książce "zapach szkła" i naprawde były swietne Smile

jeśli ktoś chce się troche pobać to polecam "miasteczko salem" kinga, ale to dla ludzi o raczej mocnych berwach bo tramwaj na alei szucha przy tym wymięka Razz

no a teraz czytam "przenajświętszą Rzeczpospolitą" J. Piekary, jak skończe to napisze jak mi sie podobała Wink

Michi

In omnibus requiem quaesivi, et nusquam inveni nisi in angulo cum libro. Smile

Ja ostatnio siedzę w okupowanej, konkretniej w powstańczej Warszawie, i wygląda na to, że pozostanę w niej jeszcze dość długo. Odświeżyłem sobie "Kamienie na Szaniec", następnie wziąłem się za "Zośkę i Parasol" , również Kamińskiego [świetna książka! przekazuje wiele ważnych wydarzeń z historii Powstania, a przy tym nie jest jakimś nudnym opracowaniem historycznym, bardzo dobrze się ją czyta]. Aktualnie czytam Opowieści Powstańcze Stawińskiego, potem pewnie "Powstaną Synowie Ognia" Zenona Skierskiego - z serii wygrzebane na strychu Smile

a w planach czekają kolejne pamiętniki, jak choćby "Walka w Pożodze" R. Białousa [kapitana Jerzego- dowódcy batalionu "Zośka"] czy R. Górecki "Przemoczonych pod plecakiem lat osiemnaście". Generalnie jest cała masa literatury na ten temat, co mnie niesłychanie cieszy. Choć myślę że nawet jeśli przeczytam wszystkie ksiażki na ten temat, to nie będę w stanie sobie wyobrazić jak to w rzeczywistości wyglądało, to chcę mieć chociaż tą małą namiastkę.

Rthilla

Branven...

"polecam "miasteczko salem" kinga, ale to dla ludzi o raczej mocnych berwach bo tramwaj na alei szucha przy tym wymięka"

Chryste, Branven... Jedne szkopuł - w "Tramwaju" wszystko się działo NAPRAWDĘ, to wspomnienia, a nie fikcja literacka. Jak ci gość tam pisał, jak go bili i co go bolało, albo co Niemcy wymyślali, żeby poniżyć człowieka jak najbardziej, to nie można sobie było powiedzieć: "OK, to nie działo się naprawdę." Dlatego po tej książce mnie wszystko bolało od ciała, przez duszę. I przy niczym to nie "wymięknie". Przeczytałam zresztą morze tego typu literatury faktu... Nie jestem w stanie tego porównać do niczego, z wyjątkiem jednego utworu Kaczmarskiego...

Rthilla

Michi

"Choć myślę że nawet jeśli przeczytam wszystkie ksiażki na ten temat, to nie będę w stanie sobie wyobrazić jak to w rzeczywistości wyglądało, to chcę mieć chociaż tą małą namiastkę."

Chyba można, tak sądzę. Niestety potrzebny jest do tego mało przyjemny zabieg, (choć niektórzy po prostu tak odbierają literaturę zawsze), po prostu trzeba spróbować myśleć i czuć kategoriami ludzi z tamtych czasów, tak, jakby dotyczyło to nas samych... To nie jest naukowy odbiór, ale eksperyment z empatią - współodczuwaniem. Uwierz, wychodzi z tego perspektywa tych ludzi. Ich patrzenie na świat, obowiązki, ich radości, zmartwienia i lęki.

Jak to działa? Obrazowo to tak... Kiedyś szłam z kumplem w Krakowie przez Kazimierz, dokładnie był to teren starego getta. Był wieczór, my byliśmy po długiej rozmowie o wojnie i przed egzaminem z tego okresu (więc wszystkie książki były już przeczytane). Szliśmy do Zingera, knajpki, którą polecam odwiedzić każdemu, kto chce zrozumieć klimat Kazimierza nie z perspektywy "dla turystów"... Ni z tego, ni z owego kumpel do mnie:
- Co z nami, Żydami będzie? Obóz pracy, czy od razu krematorium?
- Arbeit macht frei...
- Czasami się boję, że wszystko to... Spłonie.
(Tu kumpel pokazał na pozostałości budowli i resztki muru getta).

Przeszedł mnie dreszcz. Nie wiem, ta noc, te wszystkie książki, Kraków, Kazimierz, getto... Parę sekund, ale byłam tam, w tym miejscu i czasie. I tym, kto tam był. Może to trochę taka "magiczna" chwila, może doświadczyliśmy metafizycznego udziału w czasie i wydarzeniach, a może po prostu stało się coś zupełnie racjonalnego z punktu widzenia psychologii. Nie ważne. zadziałała wyobraźnia, a wiedza pozwoliła jej rozwinąć skrzydła. Nie ważne, bo... Bo przez ułamek chwili byliśmy skazanymi na zagładę Żydami, którymi nie byliśmy przecież naprawdę. I odtąd jakoś łatwo było zrozumieć perspektywę człowieka mielonego w żarnach historii.

Tak jak zmieleni zostali Powstańcy Warszawy. Dla mnie poczucie ich perspektywy, w wydaniu jak najbardziej pojedynczym, osobistym oznacza zrozumienie. Głębokie zrozumienie. Oni nam tak tylko umierają i przemijają, są niezrozumiali i obcy, gdy pozwalamy im utkwić w danych historycznych: 200 tysięcy, 1944 ... itd. To, że te liczby są, to oczywiste, ale w nich łatwo zapomnieć pojedynczego Kowalskiego, czy Nowaka z jego uczuciami, marzeniami, porażkami, strachem, bólem, zmęczeniem, kośćmi, mięśniami, systemem nerwowym - całego fizycznego, intelektualnego i duchowego człowieka. Jego szukaj, zrozumiesz. Przejdź ulicą po której chodził, popatrz na nią oczami osoby, którą z nasz z literatury, wiersza, wspomnień, przeanalizuj własne uczucia (bo my ludzie, choć pędzimy jak dziki do indywidualizmu jednak wile mamy w sobie elementów typowych i powtarzalnych) i będziesz wiedział.

A w nagrodę trafi cię szlag, jak przeczytasz to, co ja dziś znalazłam w internecie, np. "POWSTANCY to ZBRODNIARZE! kto za? WPISYWAC SIE zniszczyli warszawę. młodzież przez nich zginęła! Chory naród sławi zbrodniarzy

~elin , 01.08.2008 08:35"

Ale przynajmniej będziesz wiedział.

grzana

ja polecam kilka ksiazek:
1. Achaja (jestem w trakcie czytania 2 tomu) bardzo fajna
2. wiedzmin
3. Pan lodowego ogrodu 2 tomy wyszly z tego co wiem Razz

kto mi powie o jakiejs ksiazce tego typu:P

Branven

no ksążki świetne Smile

chociaż co do achaii to moim zdaniem średnio zwłaszcza po tym jak przeczytałam opowiadania ziemianskiego bo każde z nich bije ją na głowe Razz

bardzo mi się podobała postać Zaana, natomiast Meredith niebardzo

Bioły